Kendimi tebrik ediyorum! Coşkuyla kutluyorum. Hatta becerebilsem kendimi alnımdan öpeceğim. Ama beceremiyorum.
Aferin bana.
Pek sevgili 2013 için verdiğim önemli kararlardan biri düzenli - gerçekten düzenli - yazı yazmaktı. Haftada bir kere bile olsa düzenli yazacağım diyordum. Ve haftada bir'i -bile- kelimesiyle birlikte kullanacak kadar da güveniyormuşum kendime. Bak sen.
Bugün ayın 23'ü. (Harf ile yirmi üç.) Ve ben 2013'ün ilk yazısını yazıyorum. (Tabii buna yazı diyebilirsek)
Utanmalı mıyım?
Evet.
Fotoğraftaki kız kadar olmasam bile en azından yanaklarım biraz kızarmalı.
Yirmi üç gün!
Bugün de buraya yazı yazmak gibi bir düşüncem yoktu.
Bütün gün - tabir yerindeyse - deli gibi çalıştım. Sabah on birden beri kaç bardak çay ve kahve içtiğimi gerçekten bilmiyorum. Ama uzun yıllardır - belki üniversitede proje için sabahladığım zamanlardan beri - bu kadar çok kafein almamıştım.
Bugünlük işim bitti ama onca çay kahveden sonra, şu anda saat sabahın dördü ve benim gözlerim cheetos hayvancığı gibi ( neydi o kedi mi, kaplan mı? ) öne fırlamış vaziyette ve kocaman kocaman açık.
Ellerim hafiften titriyor, kafam da azıcık sallabaş gibi.
İşte yirmi üç günden sonra senenin ilk yazısı da bu kafein bombardımanının mahsülü.
Verimli bir günü daha da verimli hale getirmek için. (Neyse tamam dürüst olayım, zerre uykum olmadığı için buraya sardım.:)
Şimdi acaba bir utanmazlık yapıp bundan sonra kesin düzenli yazacağım diye size de söz versem mi?
Hani size söz verince tutmak zorunda kalırım ve düzene sokar mıyım yazılarımı?
Yok. Baskı yapmayayım kendime, bu sefer de bunun ağırlığından yazamam.
İyisi mi ben şimdi biraz uyuyayım. ( Önce bir çay daha içsem mi? )
Sabah kalkıp, bir gece önce buraya bunları zırvaladığımı görüp utanayım. Ve bir daha böyle cıvıtmamak için, düzenli yazmaya karar vereyim.
Ve tabii ki, sonrası allah kerim.
Fotoğraf: http://www.sxc.hu/browse.phtml?f=view&id=1340326
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder