Koşturduk.
Ve yine koşturduk.
Gece azıcık dinlendik, içtik, gevşedik.
Bugün yine kendimizi tozun, toprağın içinde bulduk.
Amele olmayı sevdik, hatta o kadar sevdik ki evimizdeki iş bir türlü bitemedi. :(
Ama her şeye rağmen insanın evi için bir şeyler yapması, uğraşması çok keyifli.
Hava da bugün bizden yana. Evet çok sıcak ama balkonları boyadığımız bu günde, amele yanığı olacak kadar güneş altında kalmamıza rağmen, püfür püfür estiği için iş işkenceye dönüşmüyor.
Üstelik boya yapmayı zaten çok severim ve mis kokulu bir esintiyle birlikte o beyaz boyayı her sürüşümde çok keyifli bir 'Ege moduna' girdiğimi fark ettim. Bodrum'un beyaz boyalı evlerinin ezelden beri hastasıyım ve şimdi o boyayı kendim yapıyor olmak beni çok tatlı bir psikolojiye soktu. Bir Yunan müziklerim eksik, o da olsa tam olacak.
Tabii bu arada yine - bu blogu açtığımdan beri kimbilir kaçıncı kez - "Eyvaaah yazıyı yazacaktım!!" diye yerimde zıpladım. Üstelik gün içinde kaç kere aklıma geldi, dur sonra, dur şimdi değil diye diye, hepten aklımdan çıkmış.
Dün yazamamıştım, bugün de hiç vaktim olamadı. Ama yine de böyle de olsa bir ses vereyim dedim.
Amele hayatımızdan birkaç fotoğraf da ekliyorum ve hemen kaçıyorum.
2. katlar bizi bekler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder